HISTORIA SZKOŁY

Przed wybuchem II wojny światowej oświata żuromińska borykała się z poważnymi problemami lokalowymi. Nauka odbywała się w dwóch budynkach. Wówczas to zapadła decyzja o budowie nowej szkoły podstawowej przy ulicy Wyzwolenia 12. Do wybuchu wojny powstały mury tej szkoły, zostały jednak w czasie okupacji doszczętnie rozebrane przez Niemców. 

W 1945 roku z inicjatywy pozostałych przy życiu nauczycieli uruchomiono szkołę podstawową w budynku przy kościele. Ilość uczniów ciągle jednak wzrastała, a więc należało rozpocząć budowę nowego budynku. Sprzyjające ku temu warunki powstały w roku 1956 po utworzeniu powiatu żuromińskiego. Z inicjatywy inspektora oświaty w Sierpcu Antoniego Grabowskiego i zastępcy kierownika Szkoły Podstawowej w Żurominie Józefa Markowskiego w 1957 roku powstał Komitet Budowy Szkoły i rozpoczęto budowę na miejscu rozebranych w czasie wojny murów. Nową Szkołę Podstawową przy ulicy Wyzwolenia 12 oddano do użytku 1 września 1960 r. Był to okazały budynek, w którym mieściło się 11 izb lekcyjnych (w tym pracownia fizyko-chemiczna i biologiczno-geograficzna), sala gimnastyczna, świetlica, biblioteka, izba harcerska i gabinet lekarsko-dentystyczny, w którym długie lata lekarzem stomatologiem był Tadeusz Kownacki, pełniący też przez wiele lat funkcję przewodniczącego Komitetu Rodzicielskiego. W szkole była również szatnia, kotłownia i dwa mieszkania służbowe.

Pierwszym kierownikiem szkoły został pan Józef Markowski. W roku szkolnym 1960/61 w szkole uczyło się 528 uczniów w 15 oddziałach szkolnych,
a pracowało z nimi 19 nauczycieli. Byli to:

1.      Markowski Józef – kierownik szkoły,

2.      Szafrańska Janina – z-ca kierownika,

3.      Bąkowski Stanisław,

4.      Brzozowska Janina,

5.      Grodzicka Irena,

6.      Karpińska Ludwika,

7.      Kaźmierski Ignacy,

8.      Kleniewska Wincentyna,

9.      Krajnik Kazimiera,

10.  Ogrodowczyk Maria.

11.  Pawlak Roman,

12.  Świderska Albina,

13.  Welenc Regina,

14.  Wierzbicka Albina,

15.  Winiecka Lucyna,

16.  Wojciechowski Dobrosław,

17.  Ząbkiewicz Wiesław,

18.  Kowalkowska Halina – kierownik biblioteki szkolnej,

19.  Skorupska Barbara – kierownik świetlicy.

W szkole istniały następujące organizacje uczniowskie:

-         Związek Harcerstwa Polskiego,

-         Szkolne Koło Przyjaciół Związku Radzieckiego,

-         Samorząd Szkolny,

-         Polski Czerwony Krzyż,

-         Szkolna Kasa Oszczędności,

-         Szkolne Koło Sportowe,

-         Szkolne Koło Budowy Szkół Tysiąclecia ,

oraz kółka artystyczne i zainteresowań:

-         zespół taneczny,

-         zespół mandolinistek i chóralny,

-         kółko majsterkowania.

Młodzież bardzo chętnie korzystała z biblioteki. W każdą przerwę lokal wypełniony był czytelnikami, a miłośnicy książek i czasopism zostawali nawet po lekcjach. Ówczesny księgozbiór liczył 2230 woluminów.

Po sześciu latach funkcjonowania w naszym budynku tj. w 1966 roku szkoła otrzymała imię Stefana Żeromskiego oraz sztandar. W rocznicę śmierci patrona w naszej szkole odbywają się zawsze uroczyste apele, konkursy, wystawy.

Rok szkolny 1969/70 łączy się ze zmianą kierownictwa szkoły. Nowym kierownikiem został pan Władysław Jakubowicz, a zastępcą pani Regina Welenc. Nastąpiło też wiele zmian organizacyjnych  na  terenie  szkoły,  m.in.  zlikwidowano   trzecią zmianę dzięki dobudowaniu jednej sali lekcyjnej. W szkole został też uruchomiony radiowęzeł.

W dniach 9-11 luty 1971 r. szkoła brała udział w akcji „Zamek”. Była to zbiórka makulatury w celu uzyskania funduszy na odbudowę Zamku Królewskiego w Warszawie. Zebrano 4050 kg makulatury, co stanowiło 3.952,00 zł.

Inną cenną inicjatywą była zbiórka pieniędzy na Pomnik Szpital Centrum Zdrowia Dziecka. Pierwsza zbiórka odbyła się w marcu 1974, a podobne akcje organizowano  również w późniejszych latach.

W szkole działała prężnie Spółdzielnia Uczniowska. Jej członkowie przechodzili nawet odpowiedni kurs księgowości i musieli zdawać egzamin.

Inną organizacją zasługującą na uwagę była SKO (Szkolna Kasa Oszczędności), która wyrabiała wśród uczniów nawyk oszczędzania, systematyczności i wytrwałości
w gromadzeniu funduszy, wdrażała do umiejętnego gospodarowania funduszami własnymi
i społecznymi.

Tradycją szkoły stały się apele przygotowywane przez poszczególne klasy. Każda
z nich przedstawiała główny temat, a potem mówiła o sobie. Na uwagę zasługuje apel przygotowany w 1975 r. przez klasę VIII c pt. „Tęgie Głowy”, którego motywem przewodnim była matematyka.

Organizacją wiodącą w szkole był zawsze Samorząd Uczniowski, który był inicjatorem wielu imprez szkolnych. Ciekawą formą pracy, którą można wykorzystać i dziś, była przynależność do Korespondencyjnego Klubu Szkół im. Stefana Żeromskiego.

Uroczystości szkolne uświetniał chór Akapella, który 9-ego maja 1976 r. zajął I miejsce w przeglądzie wojewódzkim w Ciechanowie i otrzymał puchar Kuratora Oświaty
i Wychowania. W nagrodę dyrektor szkoły p. Regina Welenc zorganizowała dwudniową wycieczkę do Trójmiasta, w której wzięli udział wszyscy członkowie chóru wraz
z nauczycielką dyrygentką  Jadwigą Dąbrowską.

            W latach osiemdziesiątych wiele sukcesów odnosił prowadzony przez panią Krystynę Kowalską zespół instrumentalno-wokalny „Dzwonki”. Zespół ten dziewięciokrotnie zajmował I miejsce w chorągwianych eliminacjach Harcerskiej Wiosny Kulturalnej
w kategorii piosenki. W roku 1984 „Dzwonki” brały udział w Ogólnopolskim Festiwalu Piosenki Harcerskiej w Siedlcach.

Bardzo ważny dla naszej szkoły był rok szkolny 1974/75, gdyż zostaliśmy wówczas Gminną Szkołą Zbiorczą. W następnych latach rozpoczęto rozbudowę szkoły, w wyniku czego w roku szkolnym1980/81 przybyło szkole nowe skrzydło, zbudowane dzięki dotacji funduszy z kuratorium (obecne gabinety 31 i 32 oraz świetlica). Nie rozwiązało to jednak problemów lokalowych szkoły. W związku z rosnącą liczbą uczniów  władze miasta zmuszone były pomyśleć o budowie drugiej szkoły podstawowej. Dlatego począwszy od 
1 września 1990 r. część uczniów i nauczycieli rozpoczęła pracę w odrębnym budynku –
w Szkole Podstawowej nr 2 przy ul. Wiatracznej.

Cennym darem dla naszej szkoły było siedem komputerów otrzymanych od Zarządu Wspólnoty Łąkowo-Pastwiskowej w roku szkolnym 1994/95. Dzięki nim powstała pracownia komputerowa.

Latem 1997 r. szkoła doczekała się pierwszego solidnego remontu. Wymieniono wówczas okna, parkiet i oświetlenie na sali gimnastycznej, a rok wcześniej rozpoczęto budowę pełno- wymiarowej hali sportowej z zapleczem socjalnym. Halę tę oddano do użytku 1 września  1998 r.

Krokiem w XXI wiek była dokonana w 1997 r. zmiana systemu grzewczego
z węglowego na ekologiczny - olejowy.

Rozpoczęta w roku 1999 reforma oświaty spowodowała pogorszenie warunków lokalowych szkoły, gdyż w tym samym budynku szkolnym uczą się także uczniowie Gimnazjum nr 1.

                                                               Na podstawie kronik szkoły